بر طبق قوانین دومینیکا، مالکیت زمین می‌تواند با سند مالکیت یا بدون سند باشد.اخذ پاسپورت دومینیکا
و شهروندی این کشور به ۲ روش امکان‌پذیر است: 1- کمک مالی بلاعوض به دولت(Donation) 2- سرمایه‌گذاری در املاک و مستغلات یا پروژه‌های تایید شده(Investment) دومینیکا به عنوان یکی از مقرون به صرفه‌ترین و راحت‌ترین برنامه‌های اخذ پاسپورت دوم شناخته شده است زمین‌هایی که سند مالکیت ندارند، به عنوان زمین ثبت نشده در نظر گرفته می‌شوند. این ملک امکان دارد از روش‌های گوناگونی به مالکیت شما در آمده باشد. شاید این زمین از یکی از اعضای خانواده به شما ارث رسیده باشد، یا اینکه شما با توافقی که با وصی آن فرد کرده‌اید باقی ملک را به دست آورده باشید. یا به جای انتظار برای این توافق در آن ملک مشغول به کار شده باشید. برای نمونه تصور کنید خدای نکرده پدر و مادر شما به رحمت خدا بروند و از آن‌ها وصیتی موجود نباشد. بر اساس قانون، زمین مورد نظر باید به نسبت مساوی بین فرزندان آن‌ها تقسیم شود. شما به عنوان یکی از وراث در بخشی از زمین که به شما به ارث رسیده مشغول به کار می‌شوید. به هر شکل حرفه شما دچار مشکل نمی‌شود و شما لزومی جهت اقدام برای به دست آوردن حقوق قانونی برای زمین خود ندارید. احتمال دارد مالکیت زمین خود را از طریق بخشش به دست آورده باشید یا به شما واگذار شده باشد. اگر این مالکیت شفاهی باشد به صورتی که شاهدی در جریان بخشش زمین باشد و یا به صورت نوشته ثبت شده باشد یا اگر شما زمین را خریداری کرده باشید و این انتقال به صورت دست نویس ثبت شده باشد تفاوتی با زمانی که زمین به شما اهدا شده باشد، وجود ندارد. در این زمان شما مدارک مهمی در اختیار دارید که این اوراق حق مالکیت بر زمین را به شما اعطا می‌کند. با همه این اوصاف، زمین شما ملکی ثبت نشده است و احتمال دارد با ادعایی در دادگاه‌های دومینیکا مواجه شوید که حق مالکیت شما را به چالش بکشد. به دست آوردن اولین حق و حقوق مالکیت راه پیشگیری از به وجود آمدن هر گونه ادعایی نسبت به مالکیت شما در قوانین دومینیکا، ثبت زمین ثبت نشده تان است. اما این کار نیز باعث نمی شود که مالکیت شما به چالش کشیده نشود. لیکن با ثبت زمین به نام خودتان، پیروزی بر ادعاهای مطرح شده بر علیه مالکیت شما بسیار آسان‌تر خواهد بود. دادگاه‌های کشور دومینیکا این امکان را به وجود می‌آورند که در دو حالت اسناد حقوقی را بی اثر کنند. حالت اول در صورتی است که نام یک فرد به صورت اشتباهی به عنوان مالک در سند زمین قید شده باشد و حالت دوم در صورتی است که مالک قانونی زمین، حق مالکیت خود را در برابر فردی که به مدت 12 سال (به هدف تصرف) در آن زمین ساکن است از دست بدهد. این رویداد در قانون «تصرف معارض» نام دارد، و در زبان عامه به آن «حقوقی که در اثر ادامه سکونت غیرمجاز در ملک دیگری » می‌گویند. بالطبع به دست آوردن سند حقوقی، راه مطمئن‌تری از سند واگذاری یا نداشتن سند مالکیت است. در قوانین دومینیکا فرایند ثبت زمین به وسیله «ثبت اعمال حقوقی» مدیریت و اجرا می شود. قسمت ۱۲ اعمال ثبتی ۵ مورد از شرایطی که در آن ملک ثبت نشده را به زمین‌های ثبت شده بدل می‌کند، تعیین کرده است. در شرط اول فردی که برای ثبت مالکیت اقدام می‌کند، باید قادر باشد برگه‌های قانونی اطمینان بخشی ارائه کند که تایید کند فرد به همراه سایر مالکان زمین حداقل 30 سال پیش از تاریخ اقدام، بر زمین مورد نظر مالکیت داشته است. شرط دوم، وقتی است که قادر به ارائه این مدارک نیستید و باید یک سری مدارک، از جمله اسناد مرتبط به واگذاری و انتقال زمین، مدارک و اسناد مربوط به معامله زمین، اسنادی که ثابت کند زمین به شما هدیه شده و یا رسیدهای مربوط به وجوه پرداختی، توافقات داوطلبانه در زمینه نقل و انتقال زمین و یا وصیت نامه‌ای که اسم مالک زمین را ذکر کند، ارائه کنید. این کار نقش مهمی در اثبات مالکیت شما دارد. اگر شخص اقدام کننده به مدت حداقل ۱۲ سال در زمین مذکور زندگی کرده باشد و نسل به نسل زمین به او منتقل شده باشد یا از طریق وصیت نامه یا اسنادی، به عنوان مالک آن زمین به شمار بیاید، قوانین دومینیکا از او خواهد خواست که گواهی حصر وراثت ارائه کند. اگر مالکیت زمین نسل اندر نسل به وی واگذار شده باشد و وصیت نامه ای موجود نباشد، نامه‌هایی اجرایی پیش از معلوم شدن حق مالکیت فرد باید ارائه شود. باید در نظر داشته باشید که بندهای مشخص کننده حق مالکیت به وسیله ماموران حکومتی تعیین می‌شود. خوشبختانه باید گفت مدارک حقوقی زمین‌های ثبت نشده به این دو شیوه به دست می‌آیند: شیوه اولی وقتی است که ملک مورد نظر به مدت 30 سال تحت مالکیت اقدام کننده به حقوق خودش یا حقوق وصی، مجری یا شخص قابل اعتماد بوده باشد. شیوه دوم وقتی است که بازه زمانی از این 30 سال، ملک در مالکیت خود فرد اقدام کننده باشد و برای باقیمانده سال‌ها حق مالکیت در دست کسی بوده که به او این حق قانونی اعطا شده باشد.
